W uśpionym mieście

na chwilę przed wrzaskiem

rozbudzonych ptaków

kiedy nikt nie czeka

i nikt nie zaprasza

ponuro milczące

domy jak warownie

ukrywają wejścia

kamienne oblicza

odpychają chłodem

maski okien niczym

oczodoły czaszki

wrogie mroczne ślepia

latarnie mdłym światłem

płonące ze wstydu

i zegar na wieży

zamkniętego Boga

miały dać wrażenie

że miasto wciąż żyje

nie wierzyłem temu

trwożnie szedłem dalej

czekając potwora

przecież mógł być wszędzie

a nie tylko we mnie.